بر اساس بند 15-2-1-2، از مبحث 15 مقررات ملی ساختمان، ویرایش 1392:

• در ساختمان های با طول مسير قائم حركت بيش از 7 متر از كف ورودی اصلی (معمولا بيش از سه طبقه)، تعبيه آسانسور الزامی می باشد.

• در ساختمان های غيرمسكونی چنانچه طول مسير قائم حركت از كف پايين ترين طبقه تا كف بالاترين طبقه بيش از 7 متر باشد، تعبيه آسانسور الزامی می باشد.

روش تعيين حداكثر ارتفاع در ساختمان های غير مسكونی

سوال یک: حداكثر ارتفاع يا مسير اصلی حركت در ساختمان های مسكونی و غيرمسكونی كه نياز به آسانسور ندارند، به چه ميزان تعيين شده است؟

(معماری، نظارت، مهر 1398)

1) در ساختمان های مسكونی از كف طبقه همكف و در ساختمان های غيرمسكونی از كف زيرزمين تا بالاترين مسير اصلی حركت در ساختمان 7 متر تعيین شده است.

2) در ساختمان های مسکونی حداکثر 8.5 متر و در ساختمان های غیرمسکونی و عمومی 7 متر تعیین شده است.

3) در ساختمان های مسکونی از کف طبقه همکف و در ساختمان های غیرمسکونی از کف زیرزمین تا بالاترین مسیر اصلی حرکت در ساختمان 9 متر تعیین شده است.

4) در ساختمان های مسکونی حداکثر 4 طبقه از تراز کف معبر و در ساختمان غیرمسکونی و عمومی 3 طبقه از زیرزمین تعیین شده است.

پاسخ: گزینه 1 صحیح است.

سوال دو: كدام يک از گزينه های زير در مورد ساختمان های با ارتفاع حداكثر 7 متر كه به آسانسور نياز ندارند، صحيح است؟

(معماری، نظارت، آبان 1393)

1) اين اندازه ارتفاع برای ساختمان های مسكونی از كف زيرزمين و برای ساختمان های غيرمسكونی از كف طبقه همكف

محاسبه می گردد.

2) اين اندازه ارتفاع برای ساختمان های مسكونی و غيرمسكونی از كف زيرزمين محاسبه می گردد.

3) اين اندازه ارتفاع برای ساختمان های مسكونی از كف طبقه همكف و برای ساختمان های غيرمسكونی از كف زيرزمين

محاسبه می شود.

4) اين اندازه ارتفاع برای ساختمان های مسكونی و غيرمسكونی از كف طبقه همكف محاسبه می گردد.

پاسخ: گزینه 3 صحیح است.